İstanbul’da başlayan hayat yolculuğunu Fransa ve İsrail’de kısa molalar verdikten sonra San Diego’da devam eden Fani Hason (UAA’74), resmettiklerine geçmişinin izlerini yansıtıyor.
Fani Hason, Üsküdar Amerikan Lisesi’nin henüz karma eğitime geçmediği 1960’lı yılların ikinci yarısında adımını atar okula. Bundan tam yarım yüzyıl önce, 1974’te diplomasını alarak mezun olur. Eğitimine psikoloji ve moda tasarımı alanlarında devam ederek meslek sahibi de olmayı da başarır. O zamanki adı Üsküdar Amerikan Kız Lisesi olan okulunda okurken, müzikle yakından ilgilenen Hason’un hayatında resme pek yer yoktur. Ta ki 35 yaşına gelene kadar… İstanbul’da başlayan hayat yolculuğunu önce Fransa, ardından İsrail’de (Tel Aviv) sürdüren Fani Hason, yıllardır Amerika’nın California eyaletine bağlı San Diego’da yaşıyor. Resim çalışmalarına hayli geç sayılabilecek bir dönemde, 35 yaşından sonra başlamış olsa da bugün San Diego sanat camiası tarafından tanınan ödüllü bir sanatçı o. Bu söyleşi nedeniyle kendisine yönelttiğimiz sorulara verdiği kısa ama net yanıtlardan anlıyoruz ki, Fani Hason için resim, kendi hayatına dönüp bakmanın ve oradan çıkardığı duyguları renkler aracılığıyla tuvale aktarmanın bir aracı…
Fani Hanım, söyleşimize eğitiminiz için neden Üsküdar Amerikan Kız Lisesi’ni tercih ettiğinizi öğrenerek başlayabilir miyiz?
Üsküdar Amerikan Kız Lisesi’ni gitmemin nedeni, Amerikan eğitim sistemini tercih etmemden kaynaklanıyor. Çünkü bu sistem daha serbest ve ezbere dayalı değil. Okula başladığım ilk günden son güne kadar çok mutlu anlar yaşadım.
Resim sanatına yönelik yeteneğinizi nasıl keşfettiğinizi, bu yeteneğinizin keşfinde lisedeki öğretmenlerinizin katkısı olup olmadığını öğrenebilir miyiz?
Resim sanatına 35 yaşından sonra başladım. Ortaokul ve lisedeyken, daha çok müzikle iç içeydim. Hatta son senemde müzik kolu başkanı oldum. Hocamız Miss Katherine Word sayesinde sınıfımızda daima konserler düzenlerdik.
Kariyerinizin başında moda sektöründe yer almışsınız. Giyim sektöründeki çalışmalarınızla ilgili kısaca bilgi alabilir miyiz?
Liseden sonra tahsilimi önce psikoloji, ardından da moda tasarımcısı olarak devam ettirdim. İstanbul’daki tekstil fabrikamızda mayo üzerine çalıştım. Tel Aviv’de kadın giyim; San Diago’da ise gece kıyafetleri ve gelinlik tasarımları yaptım.
Fani Hason (UAA’74)
“Hayatımı ancak şimdi, yani bu yaşıma gelince geriye bakıp izleyebiliyorum. Herhalde bu hisler sanatımın rengini de değiştirecektir.”
Farklı ülkelerde farklı kültürlerle birlikte yaşamak sanatsal çalışmalarınızı nasıl besledi?
Evet, büyük bölümü İstanbul ve San Diego olmak üzere dört ülkede yaşadım. Farklı ülkelerdeki değişik insanlar beni sanatsal çok etkilemiştir.
Hakkınızda yazılan yazılardan birinde, resim yapmanın sizin için ne anlama geldiğini şu sözlerle açıklıyorsunuz: “Renklerin ve anların duygularıyla hayatımı izlemek gibi”. Bu cümleyi biraz daha detaylandırmanızı rica etsek, neler söylersiniz?
Hayatımı ancak şimdi, yani bu yaşıma gelince geriye bakıp izleyebiliyorum. Herhalde bu hisler sanatımın rengini de değiştirecektir.
Resimlerinizde portrelerin sizin için ayrı bir anlamı var sanki? Nedir portreleri sizin için bu derece ilginç kılan ilginç kılan?
İnsanları incelemek her zaman ilgimi çekti. Belki de bu yüzden portre çizmeyi çok seviyorum.
Sanatsal çalışmalarınız, çeşitli kurumlarca takdire değer bulunuyor. Bugüne dek aldığınız ödüllerden kısaca söz edebilir misiniz?
Bugüne kadar bazı galerilerden ve Del Mar Fair’dan çeşitli ödüller aldım.
Yıllardır ABD’de, San Diego’da yaşıyorsunuz. Bu kentte sanatçı topluluklarıyla birlikte yürüttüğünüz çalışmalar var mı?
Burada havanın çok güzel olmasından da yararlanarak, şu anda bazı topluluklarla birlikte plein air (açık havada resim yapmak) çalışmalar yapıyoruz.
Resim dışında bir diğer tutkunuzun da briç olduğunu öğrendik. Kulüp kuracak kadar tutkuyla bağlandığınız briç hakkında neler söylersiniz?
Briç oynamayı çok seviyorum. Beynimi galiba mantık ve sanat olarak ikiye böldüm. Bazen şaşırsam bile, bu durumdan memnunum. Dile kolay, 27 yaşından beri briç oynuyorum.
Son olarak, mezuniyetinizin üzerinden 50 yıl geçti. Yarım yüzyılın ardından dönem arkadaşlarınıza ve genç mezunlara okulunuzla ilgili ne mesaj vermek istersiniz?
Okulum her zaman benim için bir mutluluk kaynağı oldu. Çok çalışkan bir talebe olduğum için zor günlerimiz de olmadı değil. Ama hayat böyle… Arkadaşlarımla hâlâ görüşüyoruz, birbirimizden hiç kopmadık. Genç mezunlarımıza her zaman olmasa bile birbirlerini aramalarını tavsiye ederim.
“Okulum her zaman benim için bir mutluluk kaynağı oldu. Çok çalışkan bir talebe olduğum için zor günlerimiz de olmadı değil. Ama hayat böyle…”
